Jan Garczyński

Pochodzący z licznej rodziny Józefa oraz Rozalii z domu Winieckiej, Jan doświadczał trudności już od najmłodszych lat. Chrzest otrzymał 28 czerwca 1914 roku, a jako młody chłopiec, 18 czerwca 1924, przystąpił do Pierwszej Komunii Świętej. Po stracie rodziców był zmuszony do podjęcia pracy zarobkowej, co miało znaczący wpływ na jego późniejsze życie.

W 1934 roku zadebiutował w Małym Seminarium w Bruczkowie, a następnie ukończył Niższe Seminarium Duchowne pw. Królowej Apostołów w Rybniku oraz tamtejsze gimnazjum. 8 września 1938 roku rozpoczął nowicjat w Chludowie, co stanowiło kolejny krok na drodze jego duchowego powołania.

W obliczu II wojny światowej i agresji niemieckiej, 25 stycznia 1940 roku, Jan Garczyński został internowany wraz z innymi duchownymi w Domu Misyjnym, gdzie utworzono oboz przejściowy dla zakonników i księży. 19 maja 1940 roku złożył śluby zakonne, co umocniło jego wiarę i związek z Kościołem.

Niestety, jego los był tragiczny. 22 maja 1940 roku aresztowano go i przewieziono do Fortu VII w Poznaniu, a następnie do obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie został zarejestrowany pod numerem 11090. Po jakimś czasie trafił do obozu Mauthausen-Gusen, gdzie jego numer rejestracyjny to 6178. Ostatecznie 8 grudnia tegoż roku powrócił do Dachau, gdzie zmarł po długim cierpieniu, wyniszczony przez choroby.

Jan Garczyński jest jednym z 122 Sług Bożych, dla których 17 września 2003 roku rozpoczęto proces beatyfikacyjny jako drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. 23 kwietnia 2008 roku zamknięto proces rogatoryjny, co przybliża jego pamięć do chwały ołtarzy i wskazuje na znaczenie jego życia dla wielu wiernych.