Władysław Feliks Radomski, który przyszedł na świat 18 maja 1887 roku w Mogilnie, to postać, która w znaczący sposób wpłynęła na rozwój gospodarki regionu Wielkopolski. Jako polski przedsiębiorca, kupiec oraz rolnik, Radomski stał się kluczową osobą w organizacji życia gospodarczego i handlowego na tym obszarze.
W trakcie swojej kariery pełnił również zaszczytną funkcję prezesa Związku Polskich Kupców Zbożowych, co podkreśla jego wpływy oraz zaangażowanie w branży zbożowej. Radomski, będąc ziemianinem, przyczynił się do rozwoju lokalnej gospodarki, stawiając na wartości współpracy i integracji środowisk związanych z rolnictwem i handlem.
Jego życie zakończyło się 4 grudnia 1976 roku w Kościanie, ale dziedzictwo, które pozostawił, wciąż ma znaczenie w historii polskiego handlu i rolnictwa.
Życiorys
Władysław Radomski przyszedł na świat w rodzinie, w której wychowywało się wiele dzieci, u Bazylego (1847–1912) oraz Anny z Rosińskich (1849–1932). Jego edukacja rozpoczęła się w gimnazjum w Trzemesznie, jednak w siódmej klasie musiał opuścić szkołę z powodu przynależności do Towarzystwa Tomasza Zana.
W okresie 1912–1914 piastował stanowisko prezesa „Sokoła” w Janówcu. Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do armii niemieckiej, gdzie służył w intendenturze. Po zakończeniu służby wojskowej, osiedlił się w Średmie, gdzie zainicjował tajną Radę Ludową i miał istotny wpływ na ruchy oswobodzeniowe, uczestnicząc w wyzwoleniu Śremu podczas powstania wielkopolskiego.
Około 1925 roku osiedlił się w majątku Rakówka, gdzie angażował się w działalność społeczną. W swoim życiu zawodowym był prezesem Związku Polskich Kupców Zbożowych, członkiem Izby Przemysłowo-Handlowej, a także wiceprezesem Giełdy Zbożowej i Towarowej. Ponadto, był członkiem Zarządu Głównego Związku Towarzystw Kupieckich w Poznaniu. Do 1939 roku pełnił funkcję wicedyrektora Polskiego Biura Eksportu Zboża w Gdańsku.
W tragicznych okolicznościach, 9 sierpnia 1936 roku, doznał poważnych obrażeń w wypadku samochodowym w Orłowie Morskim, gdzie samochód, w którym jechał jako pasażer, zderzył się z autobusem. W 1928 roku został wybrany senatorem II kadencji z województwa poznańskiego z listy Chrześcijańskiej Demokracji.
W początkowych dniach II wojny światowej otrzymał ostrzeżenie od Niemca, iż znalazł się na liście osób przeznaczonych do rozstrzelania na rynku w Śremie, co skłoniło go do ucieczki do Warszawy. Po wojnie wrócił do swojego majątku w Rakówce, jednak po jego przejęciu przez państwo wskutek reformy rolnej, został zmuszony do pracy w różnych instytucjach w Śremie, Inowrocławiu oraz Poznaniu. Pracował w banku w Kościanie, ale w 1952 roku został zwolniony z pracy, tuż przed osiągnięciem wieku emerytalnego.
Zmarł 4 grudnia 1976 roku i został pochowany na cmentarzu katolickim w parafii NMP Wniebowziętej w Kościanie (sektor IVa-11-9). W życiu osobistym był mężem Marty z d. Herde (1890–1963), z którą doczekał się czwórki dzieci: Bazylego (1915–1989), Ludmiły Martę Mirosławę (1916–1938), Krystynę Środę (ur. 1917) oraz Wojciecha Szczęsnego (ur. ok. 1918).
Przypisy
- Władysław Radomski [online], geni_family_tree [dostęp 18.01.2023 r.]
- Parafia NMP Wniebowziętej w Kościanie - wyszukiwarka grobów [online], farakoscian.pl [dostęp 18.01.2023 r.]
- Dalsze szczegóły tragedji orłowskiej. „Gazeta Gdańska”. Nr 189, s. 2, 11.08.1936 r.
- M.P. z 1928 r. nr 297, poz. 732 „za zasługi na polu narodowo-społecznem”.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Jan Garczyński | Marian Cieślak | Roman Berkowski | Bernard Draheim | Bartosz Rakoczy | Władysław Ciesielski (malarz)Oceń: Władysław Radomski